भेगास भिजिटको पहिलो र दोस्रो भागमा यसअघि हामी कोलोराडो डेनभरदेखि नेभाडा राज्यको लास भेगास सहरसम्म यात्रा गरेका थियौँ । हामी चढेको विमान डेनभरदेखि उडेर लास भेगास एयरपोर्टमा ल्याण्ड भएदेखि भेगासको मुटु एमजीएम ग्राण्डसम्मको इन्ट्री अघिल्ला पोस्टमा चर्चा गरेका थियौँ ।

यो पोस्टमा हामी एमजीएम ग्राण्ड फ्याक्टर र नेपालीले चलाएको एभरेष्ट इण्डियन किचन रेष्टुरेन्टको चर्चा गर्नेछौँ । हामी कोलोराडोदेखि अनिल दाई, भोला सर र म यात्रा गरिरहेका छौँ । लास भेगास पुगेपछि श्रीराम लुइँटेल सरको समूहसँग हाम्रो भेट भयो । अझ भनौँ, एमजीएम ग्राण्डमा हामी प्रवेश गरेपछि परैदेखि हात हल्लाउँदै पुरै एमजीएम ग्राण्ड घुमाउने काम उनैले गरेका हुन् ।

भेगासमा एमजीएम ग्राण्ड होटल, क्यासिनो, भव्य कार्यक्रमका लागि सभाहल र नाइट लाइफका लागि चर्चित छ । धेरै जनाको भेगास भिजिट भनेकै कि कार्यक्रम, कि क्यासिनो खेल्न या त म्याकेसन वा छुट्टी मनाउन हो ।

भेगास पुगेपछि एकपटक जोकोही पनि एमजीएम प्रवेश गर्छ । किनकी यसभित्र क्यासिनोको छुट्टै सहर छ । बाहिरबाट भित्र प्रवेश गरेपछि हराइन्छ । कता हो कता ? एक ठाउँबाट प्रवेश गरेपछि अर्को ठाउँबाट निस्किनै महाभारत पर्छ । मजस्ता पहिलोपटक पुगेकालाई त खोजेको ठाउँमा पुग्न हम्मेहम्मे पर्छ । बाटो देखाउने र सँगै हिड्ने साथी नभए त धेरैपटक खोजी चल्छ । मै धेरैपटक हराएको थिएँ ।

अनिल दाईलाई फोन गरि गरि भेटिएको थिएँ । क्यासिनाको सबै प्रकार यसभित्र छन् । बाहिरबाट हेर्दा एउटै नाम एमजीएम ग्राण्ड भएपनि यसभित्र रेष्टुरेन्ट, होटल, क्यासिनो, स्वीमिङ पुलदेखि कार्यक्रमका लागि भव्य रेष्टुरेन्ट छ । खासगरी क्यासिनो खेल्न, शपिङ गर्न, मन लागेको खानेकुरा खान र स्वीमिङ पुलमा तैरिन धेरैजसो एमजीएम ग्राण्ड प्रवेश गर्छन् । सिंहको सिंगै फोटो नै आफ्नो ब्राण्ड लोगो बनाएको एमजीएम ग्राण्डले भेगासमा राज गरिरहेको छ ।

एक दिनमा यसभित्र कति कारोबार हुन्छ, वर्षमा कति पैँसा कमाउँछ ? कुन कम्पनीले चलाउँछ ? भन्नेतिर म गइँन् । कुनै दिन रिसर्च गरेको कुरा लेखौँला । हामी कार्यक्रमका लागि प्रवेश गरेको हल यति भव्य छ, मानौँ यो एउटा सानो रंगशाला नै हो ।

तस्बिर: भेगास सहरमा कार्यक्रममा सहभागी कोलोराडोको टिम

हजारौँ मान्छे अट्ने यो दुई वटा रहेको जानकारी मैेले पाएको थिएँ । जहाँबाट प्रत्यक्ष लाइभ चल्दा दुवै हलमा भइरहेका भव्य सेसनका कार्यक्रम दुवै हलमा बसेका मानिसहरुले एकसाथ स्क्रिनमा हेर्न पाउँछन् । प्रविधि र क्यामेराको यति बेजोड तालमेल मिलाइएको छ कि हामी हेर्नेलाई समय बितेको पत्तो हुँदैन । एकपटक कुनै आफ्नोसाथमा भएको मान्छे छुट्यो भने फोनकै सहारा लिनुपर्छ । होइन भने भेटिन मुश्किल पर्छ ।

एमजीएम ग्राण्ड भन्ने कि क्यासिनो सहर । जता हेर्यो । त्यतै क्यासिनो । बिहान क्यासिनो । दिउँसो क्यासिनो । राती क्यासिनो । एमजीएम ग्राण्डभित्र रात, दिन पत्तो हुँदैन । बाहिरको चिसो वा तातो वा त घनघोर वर्षा । भित्र थाहै हुँदैन । एमजीएम ग्राण्ड आफैँमा एउटा बन्द सहर हो । जहाँभित्र प्रवेश गरेपछि निस्किन हम्मेहम्मे पर्छ ।

हामी एमजीएम ग्राण्डबाट निस्केपछि खाना खान एभरेष्ट इण्डियन किचेनतिर लाग्यौँ । यो भेगासमा नेपालीले सञ्चालन गरेको रेष्टुरेन्ट हो । यसै पनि एभरेष्ट भन्नेबित्तिकै आफ्नै देश लाग्ने । दाल, भात, तरकारी र मासु राम्रो पाइन्छ । त्यसमा पनि नेपाली स्वाद । खासगरी इण्डियन स्वाद, परिकार र खानाका परिकार अमेरिकामा धेरै पपुलर भएकाले धेरैजसो नेपालीले सञ्चालन गरेका रेष्टुरेन्ट इण्डियन नामबाट सञ्चालन गरेका पाइन्छन् ।

भेगासमा रेष्टुरेन्ट व्यवसाय जमाएर बसेका नेपाली सञ्चालकहरुले राम्रोसँग चलाएको यो रेष्टुरेन्टमा धेरैजसो नेपाली, भारतीय खाना खान भीड लाग्छन् । सञ्चालकमध्येका एक बल राई यसपटकको एनआरएनए चुनावमा उम्मेद्वार पनि बनेका छन् ।

जे होस्, भेगासमा नेपालीसँग नेपालीमै कुरा गरेर नेपाली स्वादकै खाना खान पाएपछि हामी दङ्ग र फुरुङ्ग पनि भयौँ । यो ठाउँमा लैजाने काम पनि श्रीराम सरले गरेका हुन् । जहाँ अन्य धेरै नेपालीसँग भेटघाट र गफगाफ पनि भयो । 

क्रमशः बाँकी अर्को पोस्टमा...

भेगासको भव्य सहर : [भाग-दुई]
अमेरिकाको भेगास भिजिट